प्रेम युद्ध

एक्लो, फगत एक्लो

यो जीवनमा 

न त तिमी आउन सक्यौ

न त म उदाउन सकें

सून्य- सून्य यो स्तिथिमा 

कस्तो द्वन्द चर्केको हो

यो मेरो मनमा 

न त तिमीले बुझ्न सक्यौ

न त मैले बुझाउन सकें 

ठसाठस- ठसाठस कोचिएका 

अव्यक्त यी मेरा मनोभाव 

न त तिमीले पढ्न सक्यौ

न त मैले पोख्न सकें

त्यसैले त म दबिएको छु

आफैभित्र, फुक्न नसक्ने गरी

त्यसैले त म पिल्सीएको छु 

घाउहरु सुक्न नसक्ने गरी....

तिमीलाई मन-मनमा सजाउदा

मन भारी हुँदा बिसाउन सकिन

तिम्रा पर्खाइले बनेका ती चोटहरुको

व्यथा कतै दर्साउन सकिन

तिम्रा ओठको मुस्कानमा रमाउदा 

तिम्रा दुखमा तिम्रो हात समाउदा

मैले त आफ्नो होशै  हराएछु 

होशमा आएपछि,

तिमीले मेरो मन तोडेपछि,

 जोड-जोडले कराएछु 

तर त्यो रोदन, त्यो चिच्याहट 

कसले सुन्ने यहाँ?

मेरी नजिककी तिमीले त वास्ता गरिनौ

अरुलाई मेरो स्तिथि जान्ने फुर्सद कहाँ?

त्यसैले आज म एक्लो छु

फगत एक्लो

तिम्रो याद त मसंग छ

तर ती तीता भैसके 

मिठासको परिभाषा

तिनले दिन छोडिसके

अब त मन अमिल्लिएको छ 

तिम्रो याद धमिल्लिएको छ 

बिस्तारै यो मन पोल्न छोड्छ

तिम्रो यादको सिमा भित्र डुल्न छोड्छ 

अनि त्यसपछि  हेर्नु तिमीले 

यो एक्लोपना, यो एकान्तपन

कसरी स्वर्ग बन्छ 

अनि म रमाउनेछु  त्यसैमा 

राजा इन्द्र बनेर

अनि तिमी नाच्नेछौ मेरो इशारामा 

मेरै अप्सरा बनेर

मेरै अप्सरा बनेर ||