उपहार

अन्नपूर्णको लामो यात्रा अघि,
उसलाई मैले सोधेको थिएँ,
उपहार के चाहिन्छ भनि?
हप्तौं लामो यात्रा सम्झी,
केहि अमिलो मन पारी,
मनको भारी बिसाउँदै,
दबिएको आवाजमा,
रुन्चे हाँसो हाँस्दै
उसले भनेकी थिई,
'न्यानो माया अनि.....'
'अनि एक मुठ्ठी हिउँ |'

अन्नपुर्णको फेदमा पुगी,
न्यानो मायाको साथ
जब एक मुठ्ठी हिउँ उठाएँ
तब मेरो मायाको न्यानोपनले
हिउँ पग्ली गयो |
हिउँ संगै पग्ले
सारा अभिलाषाहरु
मेरा अनि उसका |

पग्लिएको हिउँलाई मैले
बाफ बनि उड्न दिएँ |
जब म न्यानो माया लिई
फर्कन्छु,
तब उसले मसँग
आफ्नो उपहार  माग्ने छे |
र म दिनेछु उसलाई उसको कोसेली
उसको हिउँ,
जो आकाशमा बादल बनी
बगिरहेको हुनेछ
अविरल |
ऊ जब-जब आकाशमा सेता हिउँ
हेर्नेछे,
र न्यानो प्रेमको अनुभूति गर्नेछे,
सायद तब-तब,
ती हिउँ पग्लेर उसका आँखाबाट
झर्नेछन् |