हरेक पिंडा सहने
एउटा यस्तो ठाउँ बनायौ
दह्रो बनाएको भए हुन्थ्यो
प्रभु!
मुटु त बनायौ
तर हल्लिने बनायौ
सबै दर्द, सबै बेदना
अनि सब व्यथाको
बास स्थल मुटु नै बनायौ
दह्रो बनाएको भए हुन्थ्यो
प्रभु!
हल्लिने बनायौ
माया प्रेम पनि भगवान
यसै बाट सुरु गरायौ
कसैको लागि भावना पनि
यसमै कैद गरायौ
यसको पर्खाल दह्रो हुनु पर्ने
प्रभु!
हल्लिने बनायौ
मानव शरीरको महत्वपूर्ण अंग
मुटु नै बनायौ
प्रत्येक ढुकढुकी संग रगत मात्र होइन
भावनाहरु पनि प्रवाह गरायौ
निडर, अडिग अंग बनाएको भए हुने
प्रभु!
हल्लिने पो बनायौ
सानो ठुलो आपत बिपतमा
मुटु नै काम्ने बनायौ
फेरी सानो-तिनो सुखमा पनि
यहि मुटु नै हंसायौ
बलियो बनाउनु पर्ने यो मुटु
प्रभु!
हल्लिने बनायौ
कस्तो हुन्थ्यो होला यदि
विरुवाझैं हामीले पनि
अतितलाई मेट्न सके
पुराना पातलाइ हटाई
नया पालुवालाई स्वागत गर्न सके
तर तिमीले त अतितलाई पनि
यहि मुटुमै गढायौ
फेरी यहि मुटुलाई तिमीले
प्रभु!
किन हल्लिने बनायौ?
शरीरलाई आदेश दिने तिमीले
बुद्धि त बनायौ
तर दिमाग ले मात्र होइन
मुटु ले पनि सोच्ने बनायौ
फेरी त्यहि मुटुलाइ तिमीले
यति भावुक बनायौ
प्रभु!
किन यसलाई हल्लिने बनायौ?
त्यसरी भगवान तिमीले यो शरीरको
बोझ जति मुटु मै थमायौ
सुख, दुख, माया, घृणा आदिले
यसलाई निकै भारी बनायौ
कडा बनाउनु पर्ने अंग तिमीले
निकै संवेदनशील बनायौ
दह्रो होइन तिमीले
प्रभु!
यसलाई कमजोर बनायौ
धेरै हल्लिने बनायौ...धेरै हल्लिने बनायौ ...
No comments:
Post a Comment